"1946 Karşı Devrimi"

Değerli okurum My Visdom “Veysel Hoca, Sizden 1946 KARŞI DEVRİMİ konusunda bir yazı bekliyorum. Böylece; Türk Siyasi Milliyetçileri ve Türk İktisadi Milliyetçileri kuramına ciddi bir katkı sağlamış olursunuz diye düşünmekteyim” demiş. Emri başım üstüne. Mao Zedong Yoldaş “Tarihi yaratan halktır” buyurmuştur. Hernando de Soto’nun “Sermayenin Sırrı” kitabını okurken Mao Zedong Yoldaş’ın bu özlü sözü kendi ulusundan ziyade kökten-devrimci Amerikan ulusu için söylemiş olduğunu hissettim. Gerçekten de ABD’de hukuku bile halk üretmiş, hakim sınıflar buna boyun eğmişlerdir. Bir Senatör “bizim burada yasama faaliyeti olarak yaptığımız iş emrivakilere meşruiyet kazandırmaktan ibarettir” mealinde bir söz söylemiştir. Devrimleri halk, karşı-devrimleri gerici hakim sınıflar yaparlar. Türkiye’de ise Tanzimat’tan 1960 yılına kadar bir devrimden söz etmenin mümkün olmadığı kanaatindeyim. Devrim söz konusu değilse, karşı-devrim de değildir. Anadolu’dan gelen insanı Osmanlı Bostancı’dan, Cumhuriyet de Haydarpaşa’dan geri çevirmiştir. Hakim sınıfların perspektifinden bakacak olursak, 1840-1960 zaman aralığında “Göztepe’nin (hep) neşeli bir alemi vardır”. “Hicran ne gezer Göztepe’de, gam ne arar”. 1960’dan sonra ise “Bu zevk-u safa Sahn-ı Çemenzare’de” kalmamış, oraya bir SSK Hastanesi ve Marmara Ünivesitesi’nin çirkin binaları dikilmiştir. Hakim sınıfların Türkiye’sinin “harim-i ismeti” hep İstanbul olmuştur. 1919’da toplarını Dolmabahçe Sarayı’na tevcih eden düşman gemileri bile Türkiye’nin hakim sınıflarını Kapitalizmin 1833’de Türkiye’ye Adana’dan giriş yapması kadar endişelendirmemiştir. MKA’ün “geldikleri gibi giderler” sözü bir hamaset tezahürü değil, fakat Marx-bilimsel bir saptamadır.

İster-istemez bir “İstanbul city tour”a benzeyen bu mukaddimeden sonra, gelelim değerli okurumun sorduğu suale. 1946’da bir şey olmuşsa buna en fazla “Türkiye’deki statükonun yeni bir dengeye oturtulması” denebilir. Yoksa devrim olmamış ki, karşı-devrim olsun. Burada iki tanım yapmam ve aralarındaki farkı belirtmem gerekecek. “Gericilik” mutlu azınlığın de Soto’nun “cam fanus” dediği sığınağına bekçilik yapmaktır. Azgelişmişliğin barbarlığının bir semptomu olan iktisadi milliyetçilik ise gericilik değildir; ancak iktisadi milliyetçiler hep gericilerle uzlaşma arayışı içindedirler. Japonya ve G.Kore misallerinde görüleceği üzere zapt-ü rapt altına alınmış bir iktisadi milliyetçilik sağlıklı kalkınmanın ideolojisi pek ala olabilir. 21. yüzyıla yakışanı (ve benim tercihim) azgelişmişliğin barbarlığı ve onun bir türevi olan iktisadi milliyetçiliğin sosyalistler tarafından zapt-u rapt altına alınmasıdır. Ancak bizim sosyalistler bu vazifeyi ifa etmekten fersah-fersah uzaktırlar. Geriye hakim sınıfların gericiliği (yani CHP) ve ABD hegemonyası (yani CIA) kalmaktadır. Ve tabii bir de halkımızın kahir ekseriyetinin akl-ı selimi... İşte 1946 öncesinde azgelişmişliğin barbarlığı bizzat burjuva-devlet-aygıtı tarafından zapt-u rapt altında tutulurken, 1946 sonrasında bu vazife kökten-devrimci Türk ulusunun en iyi dostu ABD tarafından üstlenilmiştir. İşbaşına gelen yeni kadronun içinde çok sayıda iktisadi milliyetçi vardır ve bunlar ekonomik serkeşliklerini affettirebilmek için dış politikada ABD’ye taviz-üzerine-taviz vermişlerdir. Yani işlerini hep asker Amerikalı ile tutmuşlar, tüccar Amerikalı’yı ise hakim sınıfların mamalarına ortak etmemek için ellerinden geleni yapmışlardır. Ancak unuttukları bir husus olmuştur. Bu da ABD’de son sözü asker ve devlet adamlarının değil, fakat tüccarların söyledikleri gerçeğidir. Evet iddia ediyorum: 1960 askeri darbesini ABD yaptırmıştır. DPT’yi kurduran da ABD’dir.